Als een leerling wiens blik bij de eerste lessen steeds afdwaalt naar de klok en bij de vervolglessen niet meer, dan is dat pure winst.
Mark is een jongen van 8 jaar en krijgt pianoles aan huis. Het is ongelooflijk wat een sprongen vooruit hij maakt. Het is een kind dat in eerste instantie erg veel weerstand heeft tegen nieuwe dingen, zo ook nieuwe liedjes om te leren spelen. Hij is onzeker en heeft ook moeite om je aan te kijken. Wel kijkt hij met gemak meerdere keren tijdens de les naar de klok… Waar de onzekerheid vandaan komt is op het eerste gezicht moeilijk te verklaren: hij ziet er leuk uit, is sportief, is muzikaal en komt goed mee op school. Wel heeft hij een oudere broer, waar hij zich mee vergelijkt en tegen op kijkt. Het is makkelijk om dan in de kind-rol te schieten (ook kinderen kunnen naast de kind rol, ook in de volwassen of ouder rol zijn). Daarnaast heeft hij de mazzel dat hij een leuke moeder heeft die er voor hem is, maar hem natuurlijk ook kent. Van zijn moeder moet ik hem gewoon “hard aanpakken”. Dat is soms moeilijk, want zijn slachtoffer houding en redenen om “er onder uit te komen” zijn legio.. Van “ik kan het niet” of “het is te moeilijk” of “het liedje is te lang” of “ik vind het liedje niet leuk meer”, zit diep en is, ook al is hij pas 8 jaar, sterk ontwikkeld.
Ik als pianoleraar wil ook geen grote drama’s in hun huis en het is vooral mijn wens en taak dat de piano een positieve associatie voor hem heeft. Door met populaire maar makkelijk uitgewerkte liedjes aan te komen en hem te laten kiezen wat hij wil spelen, lukt het goed om hem steeds enthousiaster te krijgen. En door hem natuurlijk ook mijn oprechte complimenten te geven. Vervolgens stapje voor stapje het repertoire uitbreiden.. Hij heeft inmiddels een heel repertoire aan liedjes en hij houd ze ook goed bij. Het viel me laatst ook op dat hij niet meer op de klok kijkt tijdens de les en dat is ook pure winst!